Энэ Түвдүүд үнэхээр өрөвдөлтэй улс юм. Хятадаас хараат биш, тусгаар улс болохын төлөө уг нь тэмцээд л байгаа юм. Даанч энэ тэмцэж байгаа хэлбэр нь үнэхээр тэнэг хэлбэр. Өөрийгөө шатааж зулын гол болгоно гэдэг бол аль ч улсын тэмцэлд байгаагүй байх. Саяхан 19 -хөн настай залуу өөрийгөө зулын гол болгожээ. Хайран сайхан залуу, хайран амь.
Бидний өвөг дээдэс хэзээ ч ингэж бууж өгч өөрийнхээ амийг хороож байгаагүй. Д.Сүхбаатар, Х.Чойбалсан нар бид Хятадын дарлалаас гармаар байна гээд өөрийгөө шатаачихсан бол юу болох байсан бэ. Тэгсэн бол бид одоо яг Хятадын нэгэн муж байгаа гэдэгт эргэлзэхгүй байна. Эдгээр хүмүүс харин хэрэгтэй үед нь амиа золих сэтгэлтэй байсан юм. Байлдаж байгаад, тэмцэж байгаад үхэх байсан.
Үүнээс үзвэл нэгдүгээрт бид хэзээ ч бууж өгөх ёсгүй. Ямарваа нэгэн зүйлийг эхэлсэн л бол эцсийг нь хүртэл явах хэрэгтэй. Муу дүн авчихлаа гээд 9 давхараас нисээд үхчихвэл хэн ч тэнэг гэж хэлнэ. Харин муу дүн авсан бол хичээж байгаад сайн дүн авах хэрэгтэй. Юунд ч бууж өгөхгүй явбал амжилтанд заавал хүрнэ гэдэгт итгэлтэй байна. Хоёрдугаарт хэт итгэл үнэмшил гэдэг нь хүнийг номхон ноомой, ертөнцийг олон талаас харж чадахгүй байдалд хүргэнэ. Тийм учраас нэгэн зүйлд хэт үнэмшилгүйгээр олон зүйлийг сонирхдог байж олон талаас нь дүгнэж, бусдын бодлыг хүндэтгэж, шинжлэх ухаанч өөрийн гэсэн бодолтой байх нь зөв болов уу.
Түвд шиг битгий л өөрийгөө өрөвдүүлээрэй. Амжилтанд заавал хүрээрэй залуучуудаа.